Met een ingroeiquotum erkennen we met zijn allen impliciet dat het toetreden tot de elite niet eerlijk is geregeld, betoogt psycholoog Ad Bergsma in De Volkskrant van maandag 7 oktober 2019.
Het advies van de Sociaal Economische Raad over het vrouwen- en migrantenquotum voor de top van het bedrijfsleven zorgt voor nieuwkomers in villawijken, maar welke betekenis heeft het voor mannen die wonen in de vinexwijken en achtergebleven buurten?
De top van het bedrijfsleven bestaat uit te weinig vrouwen en mensen met een niet-westerse migratieachtergrond, oordeelt de SER. De SER adviseert een ingroeiquotum in te voeren. De argumenten van de SER begrijp ik, maar men vergeet dat de ratrace naar de top een eindeloze reeks verliezers kent en slechts een enkele winnaar. De SER verdeelt het prijzengeld voor de winnaars eerlijker onder de bevolkingsgroepen, maar het is minstens zo belangrijk hoe de mensen zonder topfunctie hiernaar kijken.
Gunfactor
SER-voorzitter Mariëtte Hamer spreekt van een voorbeeldfunctie. Een gelijke verdeling in de top zou laten zien dat we allemaal gelijke kansen hebben op de arbeidsmarkt en dat zorgt dat iedereen zich vertegenwoordigd ziet. Dat is gedurfd voor een vrouw die in bepaalde kringen de belichaming is van vriendjespolitiek. Baudet overdrijft met zijn ‘partijkartel’, maar ik durf evenmin te beweren dat Hamer louter op grond van haar persoonlijke kwaliteiten SER-voorzitter is geworden. Veel stemmers op populistische partijen voelen zich nu al niet vertegenwoordigd door de elite. Extra vrouwen en minderheden benoemen aan de top gaat de boze witte mannen niet geruststellen.
Een dieperliggend probleem is dat de SER erkent dat de keuzes in de top van het bedrijfsleven zo oneerlijk zijn, dat wettelijk ingrijpen noodzakelijk is. Dit probleem los je slechts gedeeltelijk op door andere winnaars aan te wijzen. Winnen doe je nu en straks dankzij een hoge gunfactor, slimme kantoorpolitiek en door op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Grote talenten missen de boot, minder goden vallen omhoog. Dat blijft zuur en onrechtvaardig. Maar zou je in de rij voor de voedselbank straks minder gefrustreerd zijn, omdat je weet dat evenveel topvrouwen en -mannen 168 keer modaal verdienen?
Oneerlijk
Dan is er nog de vraag welke groep achtergesteld genoeg is om voor correctie in aanmerking te komen. Waarom mag het bedrijfsleven oudere werknemers wel discrimineren, maar vrouwen en minderheden niet? Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Ik ben 54 jaar, mis een vaste baan en heb een lange reeks afwijzingen bij sollicitaties binnengehaald. Ik behoor als verliezer volgens de SER en de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e) bij een bevoorrechte masculiene kliek, waardoor het gerechtvaardigd is mijn kansen bij het zoeken naar nieuwe functies te verkleinen.
Ik denk dan ‘wat oneerlijk’ in plaats dat ik mij vertegenwoordigd voel door alle mannen die het wel gemaakt hebben. Ik sta daar niet alleen in, want anti-discriminatiebureau Radar kreeg al vijftig klachten over discriminatie door de TU/e en heeft de zaak aanhangig gemaakt bij het college voor de rechten van de mens.
Een terechte tegenwerping is dat veel vrouwen en minderheden dat onrecht al jarenlang ervaren. De statistieken geven deze verliezers gelijk. Ik beaam dat hun talenten te vaak onvoldoende op waarde worden geschat en dat vooroordelen ervoor zorgen dat zij de weg naar de top minder vaak vinden.
Dat moet anders. We moeten zorgvuldiger kijken naar wat mensen kunnen bijdragen en onze blinde vlekken zoveel mogelijk onder ogen zien.
Verdeelde pijn
Maar is een afgedwongen quotum een oplossing? Met wat goede wil, kan ik zeggen dat de pijn van de afwijzing straks eerlijker wordt verdeeld. De prijs die we daarvoor de betalen, is dat we met zijn allen impliciet erkennen dat het toetreden tot de elite niet eerlijk is geregeld. Als beste man voor een functie mis je straks misschien de boot, omdat iemand met borsten of een streepje aan de beurt is.
Als individu krijg je te maken met procedurele onrechtvaardigheid, omdat op abstract niveau de statistieken er beter moeten uitzien.
We hebben niet alleen betere statistieken nodig, maar ook een gedragen gevoel dat selectie rechtvaardig verloopt. Het quotum is alleen een goede maatregel als Nederlanders gemiddeld het gevoel hebben dat de wereld er rechtvaardiger van wordt. Gezien alle gemengde reacties, zou ik daar als politicus geen referendum over durven uitschrijven.
Pingback: sahabat kartu
Pingback: เว็บปั้มไลค์
Pingback: paito sgp
Pingback: muha disposable
Pingback: ห้องพักรายวันรามอินทรา
Pingback: Dnabet
Pingback: jazz cafe
Pingback: 웹툰 다시보기
Pingback: Fake 20 dollar bills
Pingback: our website
Pingback: ปีนผาจำลอง
Pingback: Bassetti Tischdecken bestellen
Pingback: Cornhole bags near me
Pingback: ข่าวบอล
Pingback: clipzui,clip zui,ClipZui,Clip Zui,clipzui.cc,www.clipzui.cc
Pingback: ขายที่ดิน
Pingback: naga356
Pingback: ฉลากสินค้า
Pingback: sex girldie
Pingback: trang chủ 789club
Pingback: apex legends cheats
Pingback: โคมไฟ
Pingback: suicide bombing
Pingback: นำเข้าสินค้าจากจีน
Pingback: hanongnong
Pingback: virtual office for rent
Pingback: https://stealthex.io
Pingback: นักสืบเอกชน
Pingback: https://shbet.tours
Pingback: wing888
Pingback: saคาสิโน
Pingback: ฉลากสินค้า
Pingback: pk789
Pingback: tga168
Pingback: เช่ารถตู้พร้อมคนขับ
Pingback: เสื้อช็อป
Pingback: มังกรทอง789
Pingback: hit789
Pingback: about me
Pingback: trovent.lv